Heupprothesen: over de minimaal invasieve anterieure toegang, soorten prothesen en plaatsingsmogelijkheden
Dokter Raaijmaakers gebruikt de techniek van de minimaal invasieve anterieure toegang bij de plaatsing van een heupprothese. Daarover gaf hij eerder ook een tweedaagse training in Zuid-Afrika. Een heupprothese is een vervanging van het heupgewricht dat gebruikt wordt om pijn en bewegingsbeperkingen te verminderen bij mensen met heupaandoeningen zoals voornamelijk artrose, maar ook bij sommige heupfracturen of aangeboren afwijkingen. De ontwikkeling van heupprothesen heeft in de loop der jaren grote vooruitgang geboekt. De nieuwste generatie heupprothesen biedt een betere functionaliteit en duurzaamheid dan ooit tevoren. De wijze van plaatsing, met cement of zonder cement, alsook het type materialen, keramiek-keramiek of keramiek-polyethyleen, hangt af van de persoon en de situatie in kwestie, maar ook van de chirurg die de operatie uitvoert.
Dokter Raaijmaakers hanteert de minimaal invasieve anterieure toegang bij het plaatsen van heupprothesen. We gaan hier kort dieper op in en belichten zijn werkwijze. Vervolgens beschrijven we de verschillende mogelijkheden en materialen om heupprothesen te plaatsen.
Werkwijze van dokter Raaijmaakers: de minimaal invasieve anterieure toegang
Een heupprothese kan op verschillende manieren geplaatst worden. Ofwel via een ‘conventionele’ toegang ofwel via de minimaal invasieve anterieure toegang. Dokter Raaijmaakers gebruikt deze laatste techniek al sinds 2001. Hij hielp zo al honderden mensen met een heupprothese, en zorgde voor een betere levenskwaliteit. Naast primaire (of nieuwe) heupprothesen, kan er ook een deel van de heringrepen via deze ASI (Anterior Supine Intermuscular) methode uitgevoerd worden.
Deze techniek wordt uitgevoerd langs de voorzijde van het heupgewricht, en de spieren worden niet losgemaakt. Dit bevordert een vlotte revalidatie en geeft minder pijn na de operatie.
In het merendeel van de gevallen gebruikt dokter Raaijmaakers ongecementeerde protheses. Bij jonge actieve patiënten wordt gebruik gemaakt van keramiek-keramiekprothesen. Bij patiënten boven de 65 jaar kiest hij normaliter keramiek-polyethyleenprothesen, tenzij ze nog zeer actief zijn.
Dokter Raaijmaakers gebruikt al jaren de minimaal invasieve anterieure toegang bij de plaatsing van een heupprothese. Deze techniek wordt uitgevoerd langs de voorzijde van het heupgewricht, en de spieren worden niet losgemaakt.
Soorten heupprothesen: keramiek-keramiek of keramiek-polyethyleen heupprothesen
Keramiek-keramiek en keramiek-polyethyleen zijn twee veelgebruikte materialen die worden aangewend voor de bewegende delen van heupprothesen.
Keramiek-keramiekprothesen zijn gemaakt van twee keramische delen die in elkaar passen. Het voordeel van keramiek-keramiekprothesen is dat ze duurzaam en slijtvast zijn, waardoor ze een lange levensduur hebben. Bovendien zijn ze bestand tegen corrosie en kunnen ze hoge belastingen aan.
Keramiek-polyethyleenprothesen zijn gemaakt van een keramische kop en een polyethyleen liner of heupkom. De voordelen van deze combinatie zijn dat de keramische kop solide is, terwijl de polyethyleen liner zorgt voor een goede demping en bewegingsvrijheid. Ook dit type prothese heeft een lange levensduur maar over het algemeen iets minder lang dan keramiek op keramiek.
Beide soorten heupprothesen hebben echter ook enkele nadelen. Keramiek-keramiekprothesen kunnen gevoeliger zijn voor breuk dan andere prothesen, vooral bij extreme belasting. Bovendien kan het gladde oppervlak van keramiek-keramiekprothesen leiden tot ongewenste geluiden tijdens het lopen of bewegen. Beide complicaties zijn zeer zeldzaam.
Keramiek-polyethyleenprothesen hebben de neiging om iets meer slijtage te vertonen dan keramiek-keramiekprothesen, vooral bij hogere belasting. Dit kan leiden tot de vorming van deeltjes die ontstekingen en loslating van de prothese kunnen veroorzaken op zeer lange termijn.
In het algemeen worden keramiek-keramiek- en keramiek-polyethyleenprothesen beschouwd als veilige en effectieve opties voor patiënten die een heupprothese nodig hebben. Het is echter belangrijk om de voor- en nadelen van elke optie te bespreken met de arts om de beste keuze te maken voor de individuele patiënt.
Plaatsing met cement of niet?
Wanneer de prothese zonder cement geplaatst wordt, wordt het bot van het bovenbeen met raspen bewerkt zodat de prothese perfect in het bot past. De prothese kan zo direct stabiel geplaatst worden. Op een ongecementeerde prothese bevindt zich een coating waardoor het bot vastgroeit in de prothese. Dit proces duurt een zestal weken, waarna de prothese volledig ingegroeid is in het bot.
Daarnaast kan bij sommige patiënten cement gebruikt worden bij de plaatsing van heupprothesen als middel om de prothese in het bot te fixeren. De prothese wordt in het bot geplaatst en de holte tussen de prothese en het bot wordt opgevuld met cement om een stevige verbinding te creëren.
Cement wordt vaak gebruikt bij oudere patiënten, patiënten met slechte botkwaliteit of in gevallen waarbij de prothese niet goed in het bot past. Cement wordt meestal gemaakt van acrylaat, wat sterk en duurzaam is en een snelle uithardingstijd heeft, waardoor de prothese direct goed vat zit.
Ook hier is de keuze afhankelijk van de chirurg en de specifieke situatie van de patiënt.
Vragen of bezorgdheden?
Patiënten die een nieuwe heupprothese nodig hebben, hebben vaak veel vragen en zorgen over het proces. Het is belangrijk voor patiënten om te weten dat ze hun bezorgdheden altijd kunnen bespreken met hun arts en het zorgteam. De contactgegevens van dokter Raaijmaakers vind je eenvoudig via de contactpagina.